Cehennem nârında odun yok imiş.
Bu dünyadan giden alır gidermiş.
Fakir, zengin, güzel, orada birmiş.
Mazlumun âhını alıp giden yar..

Seni gülüm diye öper koklardım.
Şu yanık bağrımda sarar saklardım.
O zaman kalbimde yalnız sen vardın.
Şimdi hicranım var, yalnız âhım var.

Yiğit ölür gider, şanı kalırmış.
Kemlik eden kendi kemlik bulurmuş.
Yaralar sarılır izi kalırmış.
Ama bir de Allâhın Sırat’ı var.

Nice bahar olur, nice gül açar.
Nice güller solar, geçince bahar.
Gençlik baharımı zehir eden yar,
Âhımı alacak bir Allah’ım var...