Bahara erdi dünya, uçuyor kelebekler.
Ağaçlar yeşillenip, açılıyor çiçekler.
Rengârenk bir tabiat, duvaklanıyor yer yer.
Bu ömrü zevk içinde, mahzun olan bir benim.

Artık gün, sabahleyin gülerekten doğuyor.
Dertten ırak kalpleri, sevdalara boğuyor.
Her mekânı cennete aşkı huri yağıyor.
Safa-i dem içinde, cefa bulan bir benim.

Her fidanın dalında, lâtif, şakrak bülbüller.
O hüsnü aşk faslına hazırlanırken güller.
Mor çiçekli dağları sararken beyaz tüller.
Senden uzak, gözleri yaşlı kalan bir benim.

Benim ne bir gülüm var bu cennet bahçesinde
Ne bir nebze hayat var, şen bülbülün sesinde.
Neş’eyab oluyorken cihan, gönlüm ye’sinde.
Misali Mecnun hasretiyle solan bir benim...