Sanırdım, ben seni sevdiğim kadar
Kalbinde yerim var, ey gül yüzlü yar.
Seninle geçen gün olurdu bahar.
Şimdi de her günüm, bir başka hazân.

Ne gülün rengi var, ne bülbül sesi.
Ne garip gönlümün eski neş’esi.
Bu cansız âşıkın en son bestesi
Anlatır mı sana bir aşkı hazân?

Bir temmuz gecesi beni bırakıp
Gitmiştin, gönlümü hüsranla yakıp.
Ağladım, gittiğin yollara bakıp
Ve oldu her gecem bir başka hazân.

Gurbetin acısından daha derin,
Gönlümde tutuşan bu eşsiz yerin.
Hasret denen şeyden var mı haberin?
Sensiz nasıl geçer bu faslı hazân?..