İstemem, derdime derman olmasın.
Kimse gelip sonra, kapım çalmasın.
Zerrece, namerdin hakkı kalmasın.
Kaşıkla verip de gözüm oymasın.

Ben, derde dermanı kendimde buldum.
Şimdi de bir kulum, önce de kuldum.
Kendimce açıldım, kendimce soldum.
Gözüm toktur, ister karnım doymasın.

Âlemin var ise tâcı sultanı
Benim neme gerek, kimin mekânı?
Gönlümün içinde, yıkıktır hanı.
Ben kimseye, kimse ona değmesin.

Her şey gelir göçer, toprak, taş olur.
Bahar, yaz, sonbahar derken kış olur.
Yuvada emanet yavru kuş olur.
Bir zâlim el gelip, dalı eğmesin.

Azrail pazarda nöbet tutuyor.
Yaşlı, genç demeden, alıp yutuyor.
Bu denizde nice gemi batıyor.
Ne var ki, yükünü fazla koymasın.

Can bedenden bir gün yorulup gider.
Günahı sırtına vurulup gider.
Toprak olup, kefen sarılıp gider.
Kimse bu dünyada mal mülk saymasın.

İstemem, kimseye ben minnet etmem.
Verseler dünyayı, gönlümü satmam.
Gündüz çalıp, gece korkuyla yatmam.
Yeter ki, fakîri kimse soymasın.

Can bu, durmaz, söyler geleni dile.
Şükreder Allaha, çektikçe çile.
Nasîbinde yoksa eğer, bir kula
Nasihat eyleme, bırak, duymasın..