Beş kardeştik bir zaman, üçü erkek, iki kız.
Mutlu bir yuvadaydık, Annemizle Babamız.
Terennüm ediyorduk, her gece başka fasıl.
Musikî aşkı ile dolmuştuk yapayalnız.
Bazen uykularımda Annemle piyanosu,
Bazen de ellerinde kemanı, tatlı sesi.
‘Halâ kanayan’ diye, mahurdan çalar söyler,
İlâhi nağmelerle, mest ederdi herkesi.
Tekne kazıntısıydı, benim evdeki adım.
O tatlı rüyalarda yürürken, adım adım.
Bir kâbus çöktü, derken, yuvamızın üstüne
Ve bir ömrü sen Annem, yalnız bize harcadın.
Bir yandan ben büyüdüm, bir yandan gözümde sen.
Kendimi tanıdıkça baktım ki; özüm de sen.
Bir ilâhi aşk ile gönlümde dile geldin,
Çaldığım tanbur da sen, şarkımda sözüm de sen.
Cennet cennet dediler, senin gözünde gördüm.
Hûri, melek dediler, senin yüzünde gördüm.
Yalan bir rüya imiş, şu âlem içre her şey.
En tatlı rüyaları, senin dizinde gördüm.
Sana baktım kendimi, kendimde seni gördüm.
Aynada saçlarımı taradım, seni ördüm.
En güzel şey dünyada benim Annem diyerek,
Kucak açtım kırk üç yıl, bağrımda seni sardım
Mehtabı karşısına alıp da şiir yazan,
Gurubun renklerini, fırça boyayla çizen,
Acep, seni görseydi, nasıl tasvir ederdi.?
Yeter miydi acaba, elindeki o düzen.?
Düşünüyorum Anne; bir gün olur coşarsa,
Hele bir gün bendini çiğneyip de taşarsa,
Gönlümün dar geldiği bu aşkından bir damla..
Şaşarım; bu kâinat boğulmayıp, yaşarsa..
14-Mayıs-1978
(Anneler günü)
Bazen uykularımda Annemle piyanosu,
Bazen de ellerinde kemanı, tatlı sesi.
‘Halâ kanayan’ diye, mahurdan çalar söyler,
İlâhi nağmelerle, mest ederdi herkesi.
Tekne kazıntısıydı, benim evdeki adım.
O tatlı rüyalarda yürürken, adım adım.
Bir kâbus çöktü, derken, yuvamızın üstüne
Ve bir ömrü sen Annem, yalnız bize harcadın.
Bir yandan ben büyüdüm, bir yandan gözümde sen.
Kendimi tanıdıkça baktım ki; özüm de sen.
Bir ilâhi aşk ile gönlümde dile geldin,
Çaldığım tanbur da sen, şarkımda sözüm de sen.
Cennet cennet dediler, senin gözünde gördüm.
Hûri, melek dediler, senin yüzünde gördüm.
Yalan bir rüya imiş, şu âlem içre her şey.
En tatlı rüyaları, senin dizinde gördüm.