Ey sahte dünyanın kıtıpiyozu.
Âlemde çok gördük sendeki pozu.
Gel, gör ki kendini derya içinde
Ayırmak zor değil, kuğu’yla kaz’ı !

Mevlâ bir dert verir, paran pul olur.
Bir kıvılcım değer, malın kül olur.
Görmemiş hâlinle giydiğin libas,
Sonda beş arşınlık ince bez olur.

Sen, ne ilk ne de son, kendini bilmez.
Nasihat eylesem, faydası olmaz.
Ağaç fidan iken bükülür amma
Geçmiş ola, senin ensen bükülmez.

Kendinden gayrıya hayrın olmamış.
Elinden, bir yetim yüzü gülmemiş.
Şu yalan âlemde vâridâtın çok !
Sende insanlıktan eser kalmamış…

6-08-2007
Tanburi, Özcan Korkut