Devâsız vermedi, Allah bir derdi.
“Ara, bul yeter ki”, Lokman da derdi!
Sırrını bilenler şifaya erdi.
Çiçeklerle dost ol, sen de erersin.

Ağaçlar, çiçekler, balıklar, kuşlar,
İlkbahar, sıcak yaz, sonbahar, kışlar.
Her mevsimde olan tâze yemişler.
Kırmazsan dalını, gün gelir yersin.

Güvenip aklına, övünmek niye?
Ben insanım diye, sevinmek niye?
Her şey birbirine elzemdir diye
Uyarsan, âlemde sen de gezersin.

Seni kim yarattı? Onları da O.
Mevsimler, geceler, günleri de O.
İnkâra ne hâcet aklın var ise.
Can O’ndan emânet, sonları da O…

15-03-2007
Tanburi, ÖZCAN KORKUT