Yüce dağlar, yol verin de geçeyim.
Yamaçlardan mor sümbüller seçeyim.
Kasvet çöken yüreğimi açayım.
Boz dağlarda Mehmet’imi vurdular.

Söylesem de anlayan yok, derdimi.
Düşman sarmış dört taraftan yurdumu.
Süngü takıp, dökemedim kurdumu.
Hudutlara hain pusu kurdular.

Emine’min bebeleri üzüldü.
Ezanlarda yaşlı gözler dizildi.
Yazmalara kanla yazı yazıldı.
Al bayrağı tabutuna serdiler.

Düşmanım olsaydı yüreğim yanmaz.
Kurşun atan, dost bildiğin utanmaz.
Kalleş olan kalleşliğinden dönmez.
Bizi satıp, düşmana el verdiler.

Kurşun değil bağrımdaki yandığım.
Gâvurun uşağı, kardeş sandığım.
Bir kâseye kuru ekmek bandığım.
Ayrık gibi,toprağımı sardılar.

Ey şehidim; elbet bir gün gelecek,
Senin kanın, sanma yerde kalacak.
Seni vuran, belâsını bulacak.
Sakarya’da düşmanların gördüler.

5-4-2006
Tanburi, Özcan Korkut