ERENKÖY’DE BAHAR

Horozlar öter, gün ışır.
Çamlar kızıla boyanır.
Gülen gözler selâmlaşır.
İnsan, cennetteyim sanır.

Kayışdağ’dan esen yeller,
Burcu burcu sakız kokar.
Su doldurur nazik eller,
Çeşmelerden zemzem akar.

Asfalt sokaklar, caddeler
Koca çınarlar dizili.
Gövdesinde kimler, neler
Çakı ucuyla yazılı.

Güller açar pembe, sarı.
Mor menekşe koku saçar.
Erenköy’ümün baharı
Gönüllerde sevda açar.

Erenköy’e gelmediysen
Bahar nedir, bilemezsin.
Çam kokusu almadıysan
Sevdalanıp kalamazsın.

Bahçelerde çalar sazlar.
Caddelerde akşam turu.
Birbirinden güzel kızlar.
Etem Efendi’den yürü.

Bağdat’a in sonra, yaya.
Deniz kenarında çamlık.
Lâz Mehmet’ten bak dünyaya
Aşkı yaşa bir akşamlık.

Kaçar, uykuların kaçar,
Kucaklaşır mehtap, deniz.
Aklına sevdiğin düşer,
Mehtap, deniz ve ikimiz.

Adaların yücesinde
Durur mehtap, bir kor olur.
Çılgın bahar gecesinde
Çekip gitmek, çok zor olur.

Bülbülün tükenmez sesi,
Davet eder sanki aşka.
Rûhum köyümün hastası.
Erenköy’de bahar başka…