İnsan ne tuhaf şey, durup dururken
Gece birdenbire, uykusu kaçar.
Şeytan gelir dürter, tatlı uyurken
Bilinmez, aklından ne gelir geçer.

Kalkar oturursun gece yarısı.
Bir kuru soğuk ve simsiyah camlar.
Düşleyip durursun gelmez gerisi,
Dinlerken uzaktan sabâ ezanlar.

Çocukluktan başlar mutlu anılar.
Sevdiklerin geçer bir bir gözünden.
Hatıralar sanki öyle yeniler.
Ayrılıklar yalnız ölüm yüzünden.

Nice karakışlar, tatlı baharlar
Kaç kez gelip geçti, saymakla bitmez.
Mezar taşlarında ne isimler var.
Sevgide hiç biri birini tutmaz.

Geride kalanlar, birer hatıra.
Kimi yolun başı, kimi sonunda.
Tüm ömür sığar mı bir kaç satıra?
Yaşananlar, şimdi kimin yanında?

Bir şey var ki, insan sevgiyle yaşar.
Sevmeyi bilmeli ve sevilmeli.
Aşk ile dolunca gönüller coşar.
İnsan aramalı, onu bulmalı...