CENNETTE SANSAK

Baharla başladı aşkım, bu yerde.
Çiçekler açıldı, gönüller doldu.
Ruhumda devası olmayan derde
Bir güzel gülüşün bin şifa oldu.

Hülyalı, sevdalı bir yaz yaşandı,
Yeniden dünyaya gelip, sen ve ben.
Kumrular utandı, bizi kıskandı.
Öyle, baş başaydık günler geçerken.

Hüznünü, sonbahar bizden gizledi.
Aşkımız her mevsim daha güzeldi.
Dudağından yanan kalbim sızladı.
Kirpiklerin değdi bağrımı deldi.

Sıcak nefesinde ruhum erirken,
Üstümüze karlar yağsa, ne olur..
Gözlerin, aşkıma hayat verirken,
Gönlüm, yine senle baharı bulur.

Bizim aşkımızın doğduğu yerden
Dört iklim, dört yöne doğru uzansak.
Öyle uzaklaşsak ki, tüm kederden,
Yalnız, kendimizi cennette sansak...