Yalnızlık, gönlümü yakıp yıkarken,
Ümitsiz kalbime, sen şifa verdin.
Kararsız, meçhule doğru bakarken,
Karanlık yoluma, bir ışık serdin.

Ne gerçek görmüşüm ömrümde meğer,
Sevdanın tadını ne de tatmışım.
Seni yıllar önce bulsaydım eğer,
Yaşardım.. Yazık ki, çile satmışım.

Gençliğim geçmeden benim olsaydın,
Neşe’nden, ruhumda keder kalmazdı.
Gonca iken bende açıp solsaydın,
Belki de saçımız beyaz olmazdı.

Seni sevmek için, bilmem, yeter mi
Ömrümün geride kalan günleri?
Dualar, bu aşka ömür katar mı?
Uzar mı, seninle olan günleri?

Allah gönlümüzü elbet biliyor.
Kıyamet kopacak bilsem ki eğer,
Ruhum sende yine, senle kalıyor.
Kadınım, aşkımız dünyaya değer...