İçimde bu akşam öyle bir heves,
Seni bekliyorum, almadan nefes.
Gizli duygulardan beklediğim ses,
Engin denizlerde sanki bitiyor.

Bir hazan yaprağı, elime düşen.
Yokluğunla, ruhum gibi perişan.
Bir çocuk bu gönlüm, hep sana koşan.
Yoruluyor, dizlerinde yatıyor.

Dağlar düz oluyor, aşkınsa yüce.
Mehtap çekiliyor, seni görünce.
Seni düşünürken, böyle her gece,
Hasret dikenleri cana batıyor.

Sabah gün ışıyor, her yer kapkara
Yokluğundan sebep, gönlümde yara.
Buna ne teselli, ne de bir çare.
Ümitsizlik, beni deli ediyor.

Ne olur, bitmesin duyduğum heves.
Dudağımla tatsam, tatlı bir nefes.
Bir sabah rüzgarı ol da, bana es.
Kalbim, duracakmış gibi atıyor...